نوع دوم طهارت از فضلات تن

اما جنس دیگر پاكی است از فضلات تن، و آن هفت است:

اول – موی سرست، و ستردن –تراشیدن- اولیتر و بپاكی نزدیكتر، مگر اهل شرف را؛ اما بعضی ستردن و بعضی رها كردن و هر جایی موی پراكنده گذاشتن عادت لشگریانست، و كراهیت و نهی آمده است از آن؛

دوم – سبلت با لب راست كردن سنت است، و فرو گذاشتن نهی است؛

سوم – موی زیر دست در چهل روز یكبار كندن سنت است، و چون در ابتدا عادت كند آسان باشد؛ اگر عادت نكرده باشد ستردن اولیتر: تا خویشتن را تعذیب نكرده باشد؛

چهارم – موی عانه-پشت آلت مردی و زنی- است و ازالت آن بآهک یا بستردن سنت است، و باید كه از چهل روز تاخیر نكند؛

پنجم – ناخن باز كردن سنت است، تا شوخ در وی گرد نیاید، پس اگر گرد آید اندكی – طهارت باطل نشود، چه رسول -صلی الله علیه وسلم– آن شوخ بدید در ناخن گروهی و بفرمود تا ناخن باز كنند: و قضای نماز نفرمود. در خبرست كه: چون ناخن دراز شود نشستگاه شیطان بود. و باید كه ابتدا بدان انگشت كند كه فاضلترست: و دست از پای فاضلتر، و راست از چپ؛ و آن انگشت كه اشارت شهادت بوی است فاضلترست ابتدا بوی كند، و آنگاه از جانب راست وی میشود تا بوی رسد؛ و هر دو دست روی در روی چون حلقه تقدیر كند: پس از انگشت شهادت راست ابتدا كند و می شود تا بكهین راست، پس از كهین چپ ابتدا كند تا ابهام راست ختم كند: ششم – ناف بریدنست، و آن وقت ولادت باشد؛ هفتم – ختنه كردن است مرد و زن را.