رباعی:

هر دل نه دلست دل انیس شاه است# وز نور تجلیات حق آگاه است#

دل آئینه است هر صفائ كه دروست#  وز گفتن لا اله الا الله است#

رباعی:

ما را بهشت صحبت یاران همدم ست# دیدار یار نامتناسب جهنم ست#

هر دو كه در حضور عزیزی برآوری# دریاب كز حیات جهان حاصل آن دم ست#

چون معلوم شد كه بر هر كسی آموختن آن علم واجب است كه در راه معاملت ویست، بدانستی كه عامی پیوسته در خطر باشد، كه ویرا كاری در پیش آید و بنادانی بكند كه نداند كه اندر آن حكمتی هست، و بدین معذور نباشد: هرگه كه حاجت بدان غالب بود و نادر نباشد. مثلا كسی در حال حیض مباشرت كند یا پس از حیض پیش از سر شستن، و گوید كه این علم ندانستم: معذور نباشد.

و از زنی كه پیش از صبح پاک شود، و نماز شام و نماز خفتن قضا نكند، كه نیاموخته باشد، یا مردی كه زن را در حال حیض طلاق دهد و نیاموخته باشد كه حرام است: معذور نباشد. و با وی گویند: ترا گفته بودیم كه طلب علم فریضه است، از این فریضه چرا دست بداشتی تا در حرام افتادی؟ مگر كه واقعه نادر باشد كه افتادن آن متوقع نبود: آنگاه معذور باشد.