Untitled Document

صفات زنان در نكاح - ۱

اما صفاتی كه سنت است نگاه داشت آن در زنان، هشت است.

صفت اول پارسایی كه آن اصلست: كه زن ناپارسا اگر در مال خیانت كند كدخدای [كدخدا مرد و بزرگ و رئیس خانه است در مقابل كدبانو كه زن خانه است] بدان مشوش شود، و اگر در تن خیانت كند: اگر مرد خاموش شود از نقصان حمیت [غیرت] و نقصان دین بود، و میان خلق نكوهیده و سیاه روی باشد، و اگر خاموش نباشد عیش همه منغص بود، و اگر طلاق دهد باشد كه بدل آویخته بود؛ و اگر با ناپارسایی نیكو بود این بلا عظیم تر بود؛ و هر گه كه چنین بود آن بهتر كه طلاق دهد، مگر كه بدل آویخته باشد: كه یكی گله كرد از ناپارسایی زن خویش، رسول گفت علیه السلام: «طلاق ده ویرا»، گفت: «ویرا دوست دارم»، گفت: «نگاه دار»، چه اگر طلاق دهد وی نیز در فساد افتد از پس وی.

و در خبرست كه هر كه زنی را برای جمال یا مال بخواهد از هر دو محروم بماند، و چون برای دین خواهد مقصود مال و جمال خود حاصل آید.

صفت دوم خلق نیكوست: كه زن بدخوی ناسپاس بود وسلیطه [مسلط بر مرد – زبان دراز بی شرم] بود و طلب محال كند، و عیش با وی منغص بود و سبب فساد دین بود.

صفت سوم جمالست: كه سبب الفت آن باشد، و برای اینست كه دیدار پیش از نكاح سنت است. رسول گفت -علیه السلام-: «در چشم زنان انصار چیزیست كه دل از آن نفرت گیرد: هر كه با ایشان نكاح خواهد كردن اول بباید نگریست»؛ و گفته اند: «هر نكاحی كه پیش از دیدار بود، آخر آن اندوه و پشیمانی بود». و آنكه رسول –علیه السلام- گفته است كه زنان را بدین باید خواست نی بجمال معنی آنست كه بمجرد جمال نباید خواست بی دیانت، و معنی آن نیست كه جمال نیز نگاه نباید داشت،