اعتقادنامه – ۱
و شفاعت یعنی درخواست نمودن انبیا و اولیا و ملائكه و صلحا گناهان صغیره و كبیره مومنانرا اگرچه بی توبه مرده باشند و شفاعت در آنروز پنج گونه است یكی برای زود بمقام حساب آوردن اهل عرصات كه از شدت ازدحام و طول مقام بفریاد می آیند و دوم برای آسانی سوآل و مسامحه در حساب سیوم برای نا افكندن خطاكاران در دوزخ و رهانیدن از عذاب چهارم برای برون آوردن آنها را بعد از انداختن بدركات نیران پنجم برای علوّ مراتب و رفع درجات در جنان و بهشت با نعمتهای بیشمار و پایندگی او و خلود اهلش درو و او را هشت درجه است هر كسی را بمقتضای ایمان و اعمال در آنها مراتب ارتفاع خواهد بود و دوزخ و جاویدان بودن او و دوام سكّانش درو و، [برای علوّ درجات اهل جنّت نیز شفاعت خواهد شد.] هر دو [جنّت و جهنم] اكنون هم هستند بهشت بر زبر (بالای) سموات سبع و دوزخ در زیر طبقات زمین است اللّهم انا نسئلك رضاک والجنة ونعوذ بك من سخطك والنّار بحرمة النبی المختار علیه وعلی آله الصلاة والسلام ما دار الا دوار وسبح الامطار وتعاقب اللیل والنهار وبالقدر خیره وشرّه
اصل ششم از اصول سته ایمان اینست كه بگروی بمقدّر كردهء خدای و بخیر آن و شر آن قدر بتحریک و اسكان دال در لغت مصدریست بیواسطه متعدی از حدّ نصر و ضرب بمعنی تقدیر اعنی اندازه كردن و حكم كردن و بمعنی مقدار و عظمت هم مسموعه است و در عرف هر چه خدای تعالی حكم بوقوع آن فرموده است اورا قدر میگویند و در میان قضا و قدر به اجمال و تفصیل فرق است چه قضا اراده ازلیست متعلق باشیای آینده چنانكه تا ابد خواهد بود و قدر آفریدن آن اشیاست حسب التقاضای قضا بی زیاد و كم در ذات