و نمودگار آن دماغ و مقری است [قرآن خواندن] كه همه قرآن یاد دارد و گوئی در وی نبشته است و می بیند آنرا و حروف آنرا و اگر كسی دماغ وی ذره ذره بكند و بدین چشم ظاهر نگاه كند هیچ جای قرآن نبیند پس نقش شدن كارها در لوح محفوظ باید كه ازین جنس دانی: كه كارهای بی نهایت در وی نقش است و چشم تو جز متناهی نباشد، و نامتناهی در متناهی در نقش محسوس ممكن نگردد كه صورت توان كرد. پس لوح وی و قلم وی و دست وی هیچ چیز بازان تو نماند، چنانكه وی نیز با تو نماند، كه چنانست كه شاعر گفت: از خانه بكدخدای ماند همه چیز.

و مقصود آنست كه محال نداری كه ایشان را از ما خبر بود و ما را از ایشان، چنانكه در خواب می بینی. و بخواب دیدن مردگان بر احوال زشت و احوال دیگر، برهانی عظیمست بدانكه ایشان زنده اند: اما در نعمت و اما در عذاب نعوذ بالله، و نیست نبیند و مرده نبیند، چنانكه گفت: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُون.»

(مطابق لاتقنطوا من رحمة الله صد مرتبه بخواند)

یا رب بگشا گره زكار من زار ** رحمی كه زخلق عاجزم در همه كار

جز درگه تو كی بودم درگاهی ** محروم ازین در نكنم یا غفار

ای در صفت ذات تو حیران كه و مه

از جمله جهان خدمت درگاه توبه

علت تو ستانی و شفا هم تو دهی

یا رب تو بفضل خویش بستان و بده