در بیان سنتهای نماز - ۵
و سنت دویم در ركوع چشم بر پشت پای داشتن است و سر زانو بانگشتان گرفتن و سه بار سُبْحانَ رَبِّیَ الْعَظیم گفتن و سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ گفتن مر امام را و جماعتیانرا رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ گفتن و دران وقت كه گویند سر از ركوع برآرند و این نزدیک امام ابوحنیفه كوفی است رحمه الله اما نزدیک ابویوسف و محمد رحمهما الله هم امام و جماعتیان و هم تنها گذار سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ هر دو را باید گفت و این روایت در (منظومه) است و در (فتاوای حجه) آورده كه سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ را بجزم ها گویند و ها را حركت ندهد یعنی لِمَنْ حَمِدَهُ نگویند و در (صلوٰة مسعودی) آورده كه ها را پیدا و روشن گوید كه بعضی گفته اند كه اگر ها را پیدا نكند نماز تباه شود و سنت هفتم آرام گرفتن است در ركوع و در (صلوٰة مسعودی) آورده كه هر ذكری و دعایی كه در ركنی از اركان نماز می باید كه هم دران ركن تمام كند چنانكه قراءت در قیام تمام كند و الف الله اكبر در قیام آغاز كند و در ركوع تمام كند و امام و جماعتیان و تنها گزار سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ چون سر از ركوع بر آرد ایستاده تمام كند و الف الله اكبر ایستاده آغاز كند و رای اكبر در سجده تمام كند و الف الله اكبر از سجده آغاز كند و رای اكبر در قعده تمام كند و خواندن التحیات در قعده آغاز كند و هم در قعده تمام كند هر چه بیش ازین كند یا كم ازین كند ظلم كرده باشد و ظلم نهادن چیزی باشد در جایی كه جای آن چیز نباشد امّا آن هفت سنّت كه در سجود است تكبیر گفتن در اوّل و آخر سجده و بهفت اندام سجده كردن بدو دست و بدو زانو و سر انگشتان هر دو پای و پیشانی و بینی از برای آنكه رسول صلی الله علیه وسلم فرمود كه مرا فرموده اند كه سجده كنم بهفت اندام