در حقوق فرزندان بر والدین - ۴

 و نگذارد كه با بدان و مفسدان نشیند و از كار بد و یار بد او را منع كند و از خردگی او را بصلاح برآرد و بصحبتهای صالحان برود و از برای وی دعا و همت طلبد از دلهای دوستان حق و اگر او را بی علم و ادب گذارد و از همنشینی با بدان باز ندارد اگر از وی بدی بیند گو ملامت مكن مگر نفس خود را

**بیت: نكو پرور آنراكه جزوی زتست *

كه گر بد بود بد تو بینی نخست حجة الاسلام غزالی (رحمة الله علیه) در تربیت فرزندان در احیا و كیمیا میآرد كه بدانكه فرزند امانتی است در دست مادر و پدر و آن دل پاک وی چون گوهر نفیس ست و نقش پذیرد چون موم و از همه نقشها خالی و چون زمین ست پاک كه هر تخم كه در وی افگنی بروید اگر تخم خیر افگنی بسعادت دین و دنیا رسد مادر و پدر و معلم دران ثواب شریک باشند و الا كه تخم شر افگنی و او را بد و باز گذاری تا هر چه خواهد كند و با هر كه خواهد نشیند و از وی خیر و صلاح توقع داری و خدمتگاری و حق گذاری طمع داری غایت ابلهی و خام طمعی باشد

* * شعر * پسر گر میان قلندر نشست * پدر گو زخیرش فرو شوی دست *

حكایت صاحب روضه خلد مولانا مجدالدین خوافی طاب ثراه میگوید روزی در شهر یزد وعظ میگفتم و در حق مادر و پدر سخن میرفت پیری برخاست و گریان شد و گفت مولانا چه فرمائی در حق فرزندی كه ریش پدر بگیرد و چوب بر سر پدر زند و بشكند گفتم از پدر چه كار آموخته است گفت خر بكرایه دادن گفتم جرم اول از طرف پدرست اگر او را در خردگی بمكتب فرستادی تا علم و آداب شریعت بیاموختی و صحبت با صالحان داشتی با پدر این بی حرمتی نكردی و تعظیم پدر بواجبی بداشتی اما از كودكی باز دنب خر گرفتن عادت كرده بود و چوب بر خر زدن خوی كرده لاجرم ریش پدر كه گرفته پنداشته كه دنب خر میگیرد و چوب بر سر پدر زده پنداشته كه بر سر خر میزند

**شعر :   ندانی كه صحبت اثر میكند * كه بی حرمتی با پدر میكند *