در نفقه ذوی الارحام و نفقه كسانی كه در مونت وی باشند شرعا - ۲
اما در مقدار آن اعتبار حال هر دو راست یعنی اگر هر دو موسر اند نفقه موسر و فوق نفقه معسر باشد و اگر هر دو معسر اند نفقه اعسار لازم آید و اگر زن معسره باشد و مرد موسر نفقه وی دون نفقه موسر و فوق نفقه معسر باشد و اگر زن موسره باشد و مرد معسر بر مرد نفقه بقدر امكان واجب شود و باقی بر وی دَین باشد و این روایت در كافی ست در نهایه میگوید اگر موسر باشد مثل آنكه حلوا و برّه بریان و مثل آن میخورد و زن فقیره باشد چنانكه در خانه اهل خود نان جوین میخورده بر شوهر واجب نباشد كه آن زن را همان خوراند كه خود خورد و نیز نشاید كه همان خوراند كه وی در خانه اهل خود میخورده بلكه حدّ وسط نگاه باید داشت یعنی او را نان گندم دهد با نان خورش در هدایه و نافع میارد كه اگر مرد زن خود را طلاق دهد نفقه و سكنی هر دو بر شوهر باشد برابرست كه طلاق رجعی بود یا باین لقوله تعالی لِيُنفِقْ ذُو سَعَةٍ الایة اما در عدت وفات نفقه واجب نیاید از برای آنكه وجوب نفقه بعد از موت میشود و میت اهل وجوب نیست و نیز در وقت كه فرقت از قبل زن باشد بمعصیت یعنی ردت و تقبیل ابن زوج و مانند آن نفقه واجب نیاید از برای آنكه نفقه نعمت ست و معصیت سبب نعمت نباشد و اگر زن بیمار شود در منزل شوهر مر او را نفقه باشد از برای آنكه شوهر مستمتع است بوی در انس و نفقه یک خادم نیز فرض كند بر شوهر از برای ضرورت زن بسوی خادم و بقول ابی یوسف (رحمة الله علیه) نفقه دو خادم فرض كنند و بر مرد باشد كه زن را در جای نشاند كه از اهل وی دران منزل كسی نباشد مگر آنكه زن اختیار كند زیرا كه نشستن با غیر ضرر است اما مرد را نیز ولایت آن باشد كه پدر و مادر زن را و فرزندان كه از غیر این مرد باشد منع كند از درآمدن بران زن از برای آنكه منزل حق مردست