در نفقه ذوی الارحام و نفقه كسانی كه در مونت وی باشند شرعا - ۳
ولیكن ایشانرا منع نتواند از نظر كردن بسوی وی و سخن گفتن با وی در هر وقت كه مردان را اختیار كند كه این از صله رحم ست و اگر مرد از نفقه دادن عاجز آید بسبب فقر تضریق نكنند میان ایشان و نفقه زن بر مرد دینی بود و این نزد علمای ماست رحمهم الله اما بقول شافعی (رحمة الله علیه) تفریق كنند و این روایت در نافع ست و اگر بنده زن آزاد خواهد نفقه آن زن آزاد دین بود بر شوهر بنده لقوله تعالی وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ و بفروشند او را از جهت نفقه همچنان كه بفروشند او را در سایر دیوان واجبه بر بنده كه ظاهر باشد در حق مولی و اگر مردی كنیزک كس را بخواهد اگر مولای كنیزک شب او را بمنزل شوهر گذارد و از شب نزد شوهر بودن منع نكند از برای آن كنیزک را نفقه رسد كه طلب دارد والا نرسد اما نفقه اولاد صغار بر پدر واجب ست و شركت نكند كسی با پدر در نفقه اولاد صغار وی در نافع میارد كه چون واجب میشود نفقه مرضعات بر پدر بسبب فرزند پس نفقه فرزندان اولی كه واجب شود در هدایه میگوید كه بر پدر وقتی نفقه فرزند صغیر واجب شود كه آن صغیر را مال نباشد اما اگر مال باشد نفقه وی در مال وی باشد و مسئله اصول آنست كه نفقه آدمی در مال اوست صغیر بود یا كبیر و اگر زوجه خود را یا معتده خود را یا معتده خود را باجارت گیرد كه شیر دهد فرزند او را جایز نباشد از برای آنكه خدمت درون واجب ست بر زن در نوافع كه شرح نافع است میآرد اگر عدّت از طلاق رجعی بود استیجار جایز نباشد و اگر عدت از طلاق باین بود یا طلاق سه بود در وی دو روایت ست و نفقه صغیر بر پدر واجب است و اگر چه صغیر مخالف بود با وی در دین وی از برای آنكه ولد در معنی نفس ویست