در ذكر ماه رجب و احكام و احادیثی كه در فضایل روزه و نماز و استغفار وی روایت - ۴
و بعضی گفته اند كتابهای خداوند ست كه بانبیا فرستاده است از برای آنكه شرایع امم ماضیه مبنی بر سال قمری بوده است تغیر كردند آن را بعد از انبیای خود با هوای خود چنانكه صوم نصاری سی روز بوده بماه قمری داشتن برایشان دشوار میامد بتابستان آنرا بموسم بهار گذاشتند و ضم كردند با آن بست روز دیگر و میشاید از كتاب الله قرآن مراد باشد فانه وضع احكام القرآن علی ذالک پس ازان چهار ماه حرام یكی ماه رجب ست كه رسول علیه السلام رجب مضر خوانده از برای آنكه معظم قبایل عرب ربیعه و مضرست ربیعه ماه رمضان را تعظیم كرده اند و مضر ماه رجب را بزرگ میداشتند ذلک الدین القیم كلبی میگوید اءا الحساب المستقیم پس بنده مؤمن باید كه جد و جهد نماید در صوم و سایر عبادات در ماه رجب كه او از اشهر حرام ست و حسنات و سیات در وی مضاعف میشود و صوم در وی مرضی و پسندیده است و از روزه داشتن در وی منع نیست بلكه ثواب در وی مضاعف میگردد الا آنكه در كتب محدثان معتمد در تخصیص صوم هیچ حدیثی نیامده است اگر در صوم رجب حدیث وارد بودی بایستیكه در كتاب ترغیب و ترهیب حافظ عبدالعظیم منذری كه آن كتاب بحر محیط ست و او انواع احادیث دران كتاب جمع كرده و با تبحّر خودیم حدیث در فضیلت ماه رجب دران كتاب نیاورده است و این معنی موافق ست مر آن معنی را كه ابن جوزی در كتاب خود در موضوعات ذكر كرده و گفته لا یصح فی صیام رجب بخصوصه شیء من رسول الله صلی الله علیه وسلم و گفته كه آن حدیث كه روایت میكنند كه رَجَبٌ شَهْرُ اللَّهِ وَشَعْبَانُ شَهْرِي وَرَمَضَانُ شَهْرُ أُمَّتِي با اخواتی كه مر او راست موضع اند والله اعلم پس باید كه آن احادیث را روایت نكنند مگر با بیان وضع آن