در كیفیت و احكام هر یک از فرایض معیشت - در طلب كسب حلال و شرایط آن - ۱

بدانكه مبنائ عبادت بر لقمهٔ حلال ست چنانكه در حلیة الاولیا می آرد كه بعضی از اكابر گفته اند كه راه حق تعالی ده قسم ست نه قسم ازان طلب حلال ست و یک قسم باقی كارها پس بندهٔ مؤمن باید كه در طلب حلال باشد و كسب حلال كند و از حرام و شبهت به پرهیزد كه مدار قبول بندگی بر تقوی است قوله تعالی انما یتقبل الله من المتقین و تقوی جامع كل مقاماتست در جامع الاصول و مشكوة مصبابیح و صحیح مسلم نیز می آید بروایت ابوهریره رضی الله عنه از رسول علیه السلام كه بدرستیكه خداوند تعالی طیب است قبول نمیكند مگر طیب را و بدرستیكه خداوند تعالی امر كرد مؤمنانرا بانچه امر كرد مرسلانرا یعنی در حق مرسلان فرمود یا ایها الرسل كلوا من الطیبات واعلموا صالحا یعنی ای رسولان حلال خورید و عمل صالح كنید و در حق مؤمنان فرمود یا ایها الذین امنوا كلوا من طیبات ما رزقناكم بخورید از حلالها كه شما را روزی كردیم و شكر گویید مر خداوند را پس ازان رسول علیه السلام یاد كرد مردی ژولیده موی گرد آلوده را كه دراز بود سفر وی دست بر میدارد بسوی آسمان و میگوید یا رب یا رب یعنی دعا میكند و از خداوند در میخواهد و حالانكه خوردن و آشامیدن و غذای وی از حرام بود پس دعای وی چگونه مستجاب شود یعنی دعایٔ كسیكه حرام خورد مستجاب نشود و كسی كه حرام و حلال و شبهت و ربوا را از یكدیگر فرق نتواند كرد