تا جاسوسان جمله اخبار نزد وی جمع همی كنند؛ و از قوت حفظ كه در آخر دماغ است خریطه دار [خریطه بمعنی كیسه چرمی جای نامه ها و جزوه دان بوده است ولی بروش عبارت میتوان خریطه دار را مامور بایگانی و عرض نامه ها بپادشاه در موقع ضرورت دانست] سازد، تا رقعهٔ اخبار از دست صاحب برید می ستاند و نگاه میدارد، و بوقت خویش بر و زیر عقل عرضه میكند، و وزیر بر وفق آن اخبار كه از مملكت بوی میرسد، تدبیر مملكت و تدبیر سفر پادشاه میكند: چون بیند كه یكی از لشگر. چون شهوت و غضب و غیر ایشان – یاغی شدند بر پادشاه، و پای از اطاعت وی بیرون نهادند، و راه بر وی بخواهند زد، تدبیر آن كند كه بجهاد وی مشغول شود، و قصد كشتن وی نكند، كه مملكت بی ایشان راست نیاید، بلكه تدبیر آن كند كه ایشانرا بحد اطاعت آورد، تا در سفری كه فرا پیش دارد یاور باشند نه خصم، و رفیق باشند نه دزد و راه زن؛ چون چنین كند سعید باشد، و حق نعمت گزارده باشد، و خلعت این نعمت بوقت خویش بیابد؛ و اگر بخلاف این كند، و بموافقت راه زنان و دشمنان كه یاغی گشته اند برخیزد، كافر نعمت باشد، وشقی گردد، ونكال عقوبت آن بیابد.

بدانكه اول چیزیكه بتو رسد بانگ نماز است. در وقت كه بشنوی، باید كه معلق [علاقه مند] گردی بدل: و در هر كار كه باشی دست بداری، كه سلف [پیشینیان] چنین بوده اند كه چون بانگ نماز شنیدندی، آنكه آهنگر بودی اگر پتک در هوا داشتی فرو نگذاشتی، و كفشگر اگر درفش فرو برده بودی برنیاوردی، و از جای بجستی، برای آنكه ازین منادی ندای روز قیامت جز ندای بشارت بوی نرسد. اگر دل خویش بشادی و رغبت آگنده بینی بدین منادی، بدانكه در آن منادی همچنین باشی.