در استقبال قبله - ۲

در امالی الفتاوی می آرد اگر مصلی داند كه قبله او كعبه است و نیت آن نكند روا باشد در شرح تنبیه می آرد كه سمیت القبله قبله لان المصلی یقابلها ای یوجهها بوجهه و بدنه یعنی نام نهاده شد قبله را قبله از برای آنكه مصلی مقابل می شود با وی یعنی بر وی و تن خود متوجه آن میگردد و كعبه نام نهادند از برای ارتفاع وی در نصاب المعلم می آرد كه كعبه خانه مربع را گویند پس هر خانه كه مربع بود او را كعبه توان گفت در فتاوی ملتقط آورده كه قبله میان مغرب تابستان و مغرب زمستان است اگر چنان گذارد كه روی از میان دو مغرب بیرون نبود روا باشد و این بر سبیل جوازست اما مستحب و اولـٰی آنست كه از مغربین ثلثان بر دست راست گذارد دو ثلث بر دست چپ كه قبله مستحب در خراسان در مذهب حنفی این ست یعنی چون دو ماه از زمستان بگذرد هر جا كه آفتاب فرو رود قبله مستحب آن باشد زیرا كه در شش ماه آفتاب از مغرب زمستانی بمغرب تابستانی رود وَالعِلْمُ عند اللَّهِ تَعَالَى در بعضی كتب فقهی می آرد كه قبله پنج ست یكی عرش و آن قبله كروبیان ست دویم كرسی و آن قبله روحانیان ست سیم بیت المعمور و آن قبله فرشتگان است چهارم بیت المقدس و آن قبله جهودان و ترسایان ست پنجم خانه كعبه و آن قبله مؤمنان ست و مقصود همه رضای حق ست و قبله اهل هند میان حجر اسود و ركن یمانی است در صلـٰوة مسعودی گفته حنفی مذهب را نشاید كه در محراب شافعی مذهبان امامت كند كه محراب شافعی مذهبان هزار فرسخ در طرف چپ كعبه افتاد است موعظت عزیز من وقت آمد روی دل متوجه رضای او گردانی تا چند ملازمت آستان مخلوق كنی و تا كی غیر را قبله حاجات خود سازی قوله تعالـٰی فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ