در مدارک می آرد كه از شیخ جنید بغدادی رحمه الله سوال كردند ازین آیت گفت حق تعالـٰی میفرماید فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ عناوان من شئ الا عندنا قطعه از در دستوی شحنه هیچ نكشاید ترا روی عجز آرو بدرگاه خدای ذوالجلال حیف باشد رقعه حاجات خود برداشتن جز بقیومی كه در ملكش نباشد انتقال بجلال ذوالجلال كه دل در هر كه بندی همو را بر تو گمارند تا دمار از نهاد تو برآرد شیخ ابوسعید رحمه الله تعالـٰی علیه میگوید هر كس چیزی دوست دارد بدون خداوند هلاک او دران چیز باشد فرد:

در دو قبله نماز نتوان كرد # یا ازین سوی باش یا آن سوی#

شعر: 

كل ملک سیفوت كل حی سیموت # لیس یبقی سرمه اغیر حی لا یموت#

دل در كرم بادشاه بند كه فوت و موت گرد سُرادقات كبریاء او نگردد دیگر همه ناقص و معیوب اند فرد:

گرچه بسی نبشته ام از خط و خال و زلف و لب# كعبه جان و دل توئی قبله نمیكنم بدل#

الهی دلهای ما را متوجه كعبه رضای خود گردان و همه را از بند نفس و هوا برهان

اما حقیقت روح كه وی چه چیز است، و صفت خاص وی چیست، شریعت رخصت نداده است، و برای این بود كه رسول صلی الله علیه وسلم شرح نكرد، چنانكه حق تعالی گفت: «ویسألونک عن الروح من امر ربی» پیش ازین دستوری نیافت كه گوید: «روح از جمله كارهای الهیست و از عالم امر است» و از آن عالم آمده است: «الا له الخلق والامر» [آگاه باش كه خلق و أمر خدایراست] و عالم خلق جداست و عالم امر جدا، هرچه مساحت و مقدار و كمیت را بوی راه بود، آنرا عالم خلق گویند، و خلق در اصل لغت بمعنی تقدیر [اندازه گرفتن] بود، و دل آدمی را مقدار و كمیت نباشد، و برای این است كه قسمت پذیر نیست،