در عیادت مریض - ۲

رباعی:

چو رنج بر نتوانی گرفتن از بیمار * قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار

هزار شربت شیرین و میوهٔ خوشبوی* چنان مفید نباشد كه بوی صحبت یار

قدم از خستگان باز مگیر خواه غنی بود بیمار خواه فقیر اگرچه دوستان را در رنج دیدن رنج تمام ست اما فراموش كردن نیز در یاری حرام ست رباعی:

اگر ز شرط عیادت همی كنم تقصیر  **  كنون تو بر من شوریده حال خورده مگیر

كه خاطر من غمدیدهٔ ستمدیده  **  نخواهدت كه به بیند بدرود و رنج اسیر

در صحیح بخاری می آید بروایت ابوهریره رضی الله عنه از رسول صلی الله علیه وسلم كه فرمود مَنْ يُرِدِ اللَّهُ بِهِ خَيْرًا يُصِبْ مِنْهُ یعنی هر كس خداوند تعالـٰی باو نیكی خواسته باشد او را رنج و بیماری فرستد ابوموسی الاشعری رضی الله عنه روایت میكند از رسول صلی الله علیه وسلم كه فرمود چون بندهٔ مؤمن بیمار شود یا در سفر باشد بفرماید خداوند تعالـٰی تا بنویسند از برای آن بنده ثواب اعمال وی مثل آنكه در صحت و اقامت وی مینوشته اند درین حدیث در صحیح مسلم ست و در روایت ابوسعید می آید هم در صحیح مسلم كه رسول علیه السلام فرمود نرسد هیچ مؤمنی را رنجی و دردی و بیماری و حزنی تا چیزی كه او بارمند گرداند الا آنكه مكفر گرداند بآن صغایر ویرا در ترغیب حمیدی می آرد بروایت امیرالمؤمنین علی كرم الله وجهه از رسول صلی الله علیه وسلم كه فرمود هیچ مسلمانی نباشد كه مسلمانی را عیادت كند در بامداد الا آنكه آمرزش خواهند از برای وی هفتاد هزار فرشته از بامداد تا شبانگاه و بپرسد او را در شبانگاه الا آنكه هفتاد هزار فرشته او را آمرزش خواهند تا صباح و باشد مر او را بوستانی در بهشت الهی دلهای بیمار ما را از خزانهٔ كرم شربت هدایت فرست.