در فضیلت و ثواب كسب - ۱

بدانكه خود را و عیال خود را از روی خلق بی نیاز داشتن، و كفایت ایشان از حلال كسب كردن، از جملهٔ جهادست در راه دین، و از بسیاری عبادات فاضلتر است كه روز رسول -علیه السلام- با اصحاب نشسته بود، برنایی [جوانی] با قوت، بامداد پگاه بریشان بگذشت و بدكان می شد، صحابه گفتند: «دریغا اگر این پگاه خاستن در راه دین بودی!» رسول -علیه السلام- گفت كه: «چنین مگویید كه اگر از برای آن میرود تا خود را از روی خلق بی نیاز دارد، یا پدر و مادر خود را یا فرزند و اهل خود را، وی در راه خدای تعالی است؛ و اگر از برای تفاخر و لاف [زیاده طلبی] و توانگری میشود در راه شیطانست». و رسول گفت-علیه السلام-: «هر كه دنیاء حلال طلب كند تا از خلق بی نیاز شود، ویا با همسایه و خویشاوندان نیكویی كند، روز قیامت می آید و روی وی چون ماه شب چهارده بود». و رسول گفت- علیه السلام-: «بازرگانان راست گوی روز قیامت با صدّیقان و شهیدان برخیزد» و گفت: «خدای تعالی مؤمن پیشه ور را دوست دارد»، و گفت: «حلال ترین چیزی كسب پیشه ورست، چون نصیحت بجای آرد»، و گفت: «تجارت كنید: كه روزی خلق از ده نه در تجارت است»؛ و رسول گفت- علیه السلام-: «هر كه در سوال بر خود كشاده كند، خدایتعالی هفتاد در درویشی بر وی گشاده كند». و عیسیٰ- علیه السلام- مردی را دید، گفت: تو چه كار كنی؟ گفت: عبادت كنم، گفت: قوت از كجا خوری؟ گفت: مرا برادری است كه وی قوت من راست دارد، گفت: پس برادرت از تو عابدتر است! و عمر گوید- رضی الله عنه- كه: «دست از كسب باز مدارید، و مگوئید خدایتعالی روزی دهد، كه خدای تعالی از آسمان زر و سیم نفرستد».