اندر بیان كردن توبه و روش تائبان و محققان - ۲

چنانكه آفتاب برآیدآنگاه برخیزد و دوازده ركعت نماز كند نماز ابراران اگر فریضه از وی فوت شده باشد بر نیت قضا گذارد پس آنگاه بكسب حلال مشغول شود اگر توكل ندارد و اگر بر نصیب غیری كند این كسب بهتر باشد و اگر دنیا دارد خرج كند بریشان و از حق باز ندارد و اگر دنیا ندارد كسب حلال است اما باید كه بحجت كند چنانكه حق سبحانه و تعالی از وی بپرسد كه چرا كردی و چه كردی جواب تواند داد و بكسب دنیا جمع نكند و آنچه جمع كرده است در كار خدای تعالی تفرقه كند و دل متفرق را جمع كند و سخاوت پیشه گیرد و بخل دور كند و چون وقت نماز اندر آید باول وقت برخیزد و ساز نماز كند چنانكه خدای عز وجل فرموده (حَافِظُوا علی الصَّلوَاتِ وَالصَّلوة الْوُسْطَی* البقرق: ۲۳۸) باول وقت نماز بمسجد آید و نماز گذشته قضا می كند تا جماعت فراهم آیند چون نماز جماعت بكند اگر چیزی او را در پیش نیاید هم در مسجد می باشد و ذكر خدای تعالی می گوید ویا علم نداند بنزدیک عالمی نشیند و علم سمع كند و می آموزد و بیشتر نشست و خاست با علما دارد و چون این بگذارد اگر فرضی پیش وی آید كه ویرا از مسجد بیرون باید آمد و اگر نه بیرون نیاید زیرا كه مسجد بهترین جایهاست و بازار بدترین جایهاست چنانكه رسول صلی الله علیه وسلم گفت (خَیْرُ الْبُقَاعِ فِی الدُّنْیا الْمَسَاجِدُ وَشَرُّ الْبُقَاعِ الْأسْوَاقُ) تائب نباید كه بی عذری از بهترین جایها به بدترین جایها رود اما اگر عذری باشد بر نصیب ایشان فرا رود انشاء الله كه خیر باشد و زیان ندارد اما اگر یک مسألهٔ از علم كه بر وی فریضه است فرا آموزد او را فاضلتر و بهتر از كسبهای همه دنیا كه بكند و همه زر و سیم دنیا كه بدست آرد و در راه خدای تعالی نفقه كند تائب را و ناتائب را هیچ چیز بهتر از علم آموختن نیست و همه كارها بعلم راست آید