ادامه ....... در اجر كسانی كه بر مذهب سنت و جماعت باشند
در حقایق سلمی می آرد از سهل بن عبدالله تستری رحمه الله علیه كه گفت: هر كس كه ایمان وی صحیح باشد و توحید وی خالص بود. باشد كه با مبتدعان انس نگیرد و با ایشان نه نشیند و طعام ایشان نخورد و از نفس خود عداوت بر ایشان ظاهر گرداند و هركس در روی مبتدعی خندد و یا با وی مداهنت كند خداوند تعالـٰی انور ایمان از دل وی بیرون كشد نعوذبالله. نقل ست كه یكی میگفت: آه چكنم بزرگی بشنید گفت: قدم در سنت مصطفی صلی الله علیه وسلم نه پس باید كه قدم در سنت مصطفی صلی الله علیه وسلم نهی و چنگ در دامن اهل سنت زنی كه فرقه ناجیه ایشانند. و رسول علیه السلام فرمود: مضمون كلام نبوی آنست كه زود باشد كه امت من بعد از من هفتادوسه گروه شوند هفتادودو اهل بدعت و ضلالت باشند و یک گروه اهل نجات و رستگاری. یاران گفتند: یا رسول الله (صلی الله علیه وسلم) ایشان كیان باشند فرمود كه: آنها كه بران باشند كه من و یاران من برانیم یعنی اهل سنت و جماعت. اكنون مذهب سنت و جماعت را بیان كنیم در كتاب مجمع العلوم امام نجم الدین عمر نسفی (رحمه الله علیه) می آرد از امام ابوالحسن علی بن محمد بن حسین حاتم بلخی (رحمه الله علیه) كه فرمود: بهمه صفتهای خداوند بگرو استواردار از ازلی و ابدی تا از جُهمی و اشعری دور باشی و كیفیت مجوی و مكاو تا از مجسّمه و مشبه دور باشی و كار بقضا و مشیت حق و تقدیر وی دان تا از معتزله و قدری دور باشی و از جهد بندگی دست مدار تا از جبری دور باشی