در فضیلت صوم مطلة - برگرفته از كتاب ریاض الناصحین -۲
اما آن دو عمل كه موجبانند یكی آنست كه هر كس ملاقی شود بخداوند و شریک نیاورده باشد باو چیزیرا و حضرت او را باخلاص پرستیده باشد واجب شود مر آن بنده را بهشت و هر كس ملاقی شود با خداوند و شریک آورده باشد با خداوند چیزیرا واجب شود مر او را دوزخ اما آن دو كه بامثال خود اند یكی آنست كه هر كس بدی كند جزا داده شود بمثل آن و هر كس نیت نیكو كند و بعمل در نیاورد جزا داده شود بمثل آن یعنی یكی را یكی دهند در هر دو صورت اما آنكه ده برابر خودست آنست كه چون نیكوئی كند یكی را ده جزا یابد بخلاف بدی كه یكی را یكی یابد كما مرّ اما آن عمل كه هفت صد برابر خود است آنست كه از مال حلال خود نفقه كند در سبیل خداوند هر درم و دیناری را كه داده باشد هفت صد جزا یابد اما آن عمل كه ثواب آن عمل جز خداوند كس نداند آن روزه است كه از برای خداوند است جزای وی جز خداوند كس نداند و این حدیث در اوسط طبرانی و صحیح ابن حیان و كتاب بیهقی ست و در ترغیب حافظ عبدالعظیم منذری قدسی نیز هست و در مسند امام احمد می آرد باسناد لاباس بروایت حذیفه از رسول صلی الله علیه وسلم كه فرمود هر كس بگوید لا اله الا الله و ختم كرده شود عمر وی برین كلمه درآید در بهشتو در كتاب ابوالقاسم اصفهانی می آید این حدیث باین روایت كه یا حذیفه من ختم له بصیام یرید به وجه الله عزوجل ادخل الله الجنة یعنی ای حذیفه هر كس ختم وی بروزهٔ یک روز شود كه بآن رضای حق خواسته باشد در آرد خداوند او را در بهشت در كتاب بیهقی می آرد بروایت عبدالله بن عمر رضی الله عنهما از رسول علیه السلام كه فرمود بدرستیكه مر روزه دار را نزدیک روزه كشادن وی هر آئینه دعائیست كه رد نشود