در اجر كسانی كه بر مذهب سنت و جماعت باشند
و روا بود عذاب كردن از صغیره و عفو كردن از كبیره چون بنده گناه را حلال ندارد و حلالِ گناه كفرست و شفاعت پیغمبران حق ست و مومنان جاوید در دوزخ نمانند و معراج مصطفی صلی الله علیه وسلم در بیداری بدل و جان و تن حق ست و كرامت هر ولی در هرامت معجزه آن پیغمبرست و گواهی دهند آن ده یار رسول را علیه السلام ببهشت كه رسول علیه السلام گواهی داده بدرآمدن ایشان بهشت كه بعد از انبیا خلاصه ایشانند یعنی ابوبكر صدیق (رضی الله عنه) و عمر (رضی الله عنه) و عثمان (رضی الله عنه) و علی (رضی الله عنه) و طلحه (رضی الله عنه) و زبیر (رضی الله عنه) و عبدالرحمن عوف (رضی الله عنه) و ابوعبیده جراح (رضی الله عنه) و سعدبن ابی وقاص (رضی الله عنه) و سعید بن زید (رضی الله عنه) رضوان الله تعالـٰی علیهم اجمعین
رباعی
آنها كه بشارت بهشت آمد شان * بوبكر و عمر بود علی و عثمان
پس سعد و سعید و زبیر و طلحه * آنگاه ابوعبیده عبدالرحمن
و نبیند تمررا حرام نگوید و هیچ ولی را بدرجه نبی نرساند و بنده بران درجه نرسد كه نماز و روزه از وی برخیزد و همه نصوص را بر ظاهر راندن نداند و ظاهر ماندن و تاویلها باطل كردن باطل ست و آنچه باطنیان میگویند كفرست و التحاد و سبكداشت گناهان و فسوس كردن بر شریعت كفرست و نومیدی از خداوند و ایمنی از وی هم كفرست و تصدیق كردن كاهن بدانچه خبر دهد از غیب كفرست و معدوم شی نیست و مرئی نیست و در دعای زندگان، مردگانرا نفع است و حق تعالـٰی اجابت كند دعوات را روا كند حاجات را و آنچه رسول علیه السلام خبر داد از اشراط ساعت و از بیرون آمدن دجّال و دابه الارض و یاجوج و ماجوج فرود آمدن عیسی علیه السلام از آسمان و برآمدن آفتاب از مغرب همه حق ست