. . . الحمدلله وسلام علی عباده الـّذین اصطفی صحیفه شریفه كه ارسال داشته بودند رسید از جفا و ملامت خلق نوشته بودند آن خود جمال این طائفه است و صیقل زنگار ایشان باعث قبض و كدورت چرا باشد اوایل حال كه فقیر باین قلعه رسید محسوس می شد كه انوار ملامت خلق از بلاد و قری در رنگ سحابهای نورانی در پی می رسند كار از حضیض باوج می برند سالها به تربیت جمالی قطع مراحل مینمودند الحالبتربیت جلالی قطع مسافت نمایند در مقام صبر بلكه در مقام رضا باشند و جمال و جلال را مساوی دانند نوشته بودند كه از وقت ظهور فتنه نه ذوق مانده است و نه حال باید كه ذوق و حال مضاعف باشد كه جفای محبوب از وفای او بیشتر لذت بخش ست چه بلا شد در رنگ عوام سخن كرده اید و دور از محبّت ذاتیه رفته بر خلاف گذشته جلال را بیش از جمال انكارند و ایلام را زیاده از انعام تصور نمایند زیرا كه در جمال و انعام مراد محبوب مشوب بمراد خود است و در جلال و ایلام خالص مراد محبوب ست و خلاف مراد خود اینجا وقت و حال وراء وقت و حال سابق ست شتـّان ما بینهما انتهی

باید كه سه كلوخ یا سه سنگ راست كرده باشد [راست كردن: آماده داشتن – سردست داشتن] پیش از قضا حاجت، چون فارغ شود بدست چپ بگیرد، و بر جایی نهد كه پلید نباشد، آنگاه میراند تا بموضع نجاست، و آنجا میگرداند و نجاست میرباید چنانكه فراتر نبرد نجاست را، این چنین سه سنگ بكار دارد، و اگر پاک نشود دو دیگر بكار دارد تا طاق بود. آنگاه سنگی بزرگتر بدست راست بگیرد،