تیمورخان، از بزرگترین جهانگیران تاریخ می باشد. در سال ۱۳۳۶ میلادی در شهرِ كَش (شهرِ سبز چشم) بدنیا آمد. تیمورخان كه آموزش خوبی دیده بود، در سال ۱۳۷۰ میلادی به تنهایی حاكم ماوراءالنهر شد و در سمرقند به تخت برآمد. از چین تا دهلی كل آسیا را، عراق و سوریه را، و تا ازمیر آنادولو را گرفت. در هنگام رفتنش به سفر چین در ۲۰ فبروری ( فوریه) ۱۴۲۰ میلادی وفات یافت. قبرش در سمرقند می باشد. صاحب علم و یک حكمران بزرگ بود. به امر او، تعداد زیادی مدرسه و كتابخانه ساخته شد.

فرش ابریشمین و مجمره و گلاب دان سیمین و پرده های آویخته كه بر آن صورت بود اما صورت بر فرش و بالش روا بود، و مجمره بر صورت حیوان منكر بود اما سماع رود و نظارهٔ زنان در مردان جوان تخم فساد بود، و حسبت برین همه واجب آید. و اگر نتواند بیرون آمدن واجب بود: احمد حنبل برای سرمه دانی سیمین كه بدید، برخاست و بیرون آمد؛ و همچنین اگر در مهمانی مردی بود كه جامهٔ دیبا دارد یا انگشتری زرین، نشاید آنجا نشستن، و اگر كودكی ممیز جامهٔ ابریشمین دارد هم نشاید: كه این حرامست بر ذكور امت، چنانكه خمر حرام است، و نیز چون خو فرا كند، شره آن بعد از بلوغ بر وی بماند، اما چون ممیز نبود و لذت آن در نیابد، مكروه بود، ولیكن همانا بدرجهٔ تحریم نرسد.

و اگر در مهمانی مسخرهٔ باشد كه مردمانرا بفحش و دروغ بخنده آورد، نشاید نشستن با او. و تفصیل منكرات بسیار است: چون این بدانستی منكرات مدارس و خانگاهها و مجلس حكم و دیوان سلطان و غیر آن برین قیاس كن.