اعتقادنامه – ۵

پس او تعالی و تقدّس پیش از همه بوده است و با همه هست و بعد از همه خواهد بود حاكم همه است محكوم كسی نیست بهر كمالی متـّصف و از هر نقص منزّه است فاعل مختار است نه موجب بالذات فعلش معلل بغرض نیست اگر چه حكمتهای شگرف دارد هیچ چیز برو واجب نیست نه لطف نه صلح نه ثواب و نه عقاب

اگر تمام عاصیانرا به بهشت ببرد فضل او را می زیبد و اگر همه اهل طاعت را بدوزخ اندازد عدل او را می سزد اما مال مسلمانان جز بهشت و مقر كفّار جز دوزخ نیست اگر تمام عالم مطیع باشند او را سودی نیست و اگر همه عاصی باشند جناب اقدسش را زیانی نه آفریننده افعال بندگان است نه بجبر بلكه بعد از صرف قدرت ایشان چنانكه به تفصیل میشنوند ان شاء الله الرحمن كفر و معصیت باراده اویند نه برضای او هیچكس را در هیچ فعلی با او مجال چون و چرا نیست لا یُسئل عما یفعل وهم یسئلون غیر از شرک همه گناهی را می آمرزد ارچه بی توبه بود و اگر خواهد بصغائر بگیرد (عذاب بكند) دیدنش مر بندگانرا در دنیا به بیداری بچشم سر جایز است [ولیكن هیچ كسی ندیده است درروز قیامت در محل محشر به كافران و مؤمنان گناهكار با قهر و جلال، در حالیكه به مؤمنان صالح با لطف و جمال دیده خواهد شد. مؤمنان در بهشت با صفت جمال خواهند دید ملائكه و زنان نیز دیدار خدا را خواهند دید. كافران ازین نعمت محروم خواهند ماند در مورد محروم ماندن جنّی ها از دیدار الٰهی اخبار قوی نقل شده است.]