آداب طعام خوردن دوستان كه بزیارت یكدیگر میروند - ۳

 و سلمان -رضی الله عنه- گوید: ما را رسول -علیه السلام- فرموده است كه تكلف نكنیم و از ما حضر باز نگیریم [یعنی هر چه موجود است پیش آوریم]. و صحابه -رضوان الله علیهم- نان پاره و خرمای خشک پیش یكدیگر بردندی و گفتندی: «ندانم كدام بزه كارتر است، آنكه حقیر دارد آنرا كه حاضر بود و فرا پیش نیارد، یا آنكه چون پیش وی آرند حقیر دارد و نخورد؟». و یونس پیغمبر -علیه السلام- نان پاره و تره كه وی كشته بودی پیش مردمان آوردی و گفتی: «اگر نه آنست كه لعنت كرده است خدای تعالی متكلفانرا، تكلف كردمی». و قومی خصومتی داشتند، زكریا -علیه السلام- را طلب داشتند تا میانجی ایشان كند: بخانهٔ وی شدند، ورا ندیدند و زنی نیكو را دیدند، عجب داشتند كه وی پیمبرست و با چنان زن تنعم كند، چون ویرا طلب كردند جایی مزدور بود، ویرا یافتند طعام میخورد، و ایشان سخن میگفتند و وی نگفت كه با من نان خورید،و چون برخاست پای برهنه بیرون آمد، ایشانرا این هر سه كار از وی عجب آمد، پرسیدند كه این چیست؟ گفت: «آن زن با جمال از برای آن دارم تا دین مرا نگاهدارد و چشم و دل من بجای دیگر نگذارد، و شما را نگفتم كه طعام خورید كه آن مزد من بود تا كار كنم: كه اگر كمتر خوردمی در كار ایشان تقصیر كردمی، و آن فریضهٔ من بود، و پای برهنه ازان رفتم كه میان خداوندان زمین ها عداوت بود، نخواستم كه خاک زمین در كفش من رود و بدیگر زمین برده آید»، و بدین معلوم شود كه صدق و راستی در كارها از تكلف اولیتر.