آداب طعام خوردن دوستان كه بزیارت یكدیگر میروند - ۴

ادب سیم- آنكه بر میزبان تحكم نكند چون داند كه دشوار خواهد بود، و اگر مخیر كند ویرا میان دو چیز، آسانتر اختیار كند، كه رسول -علیه السلام- چنین كردی در همه كارها. و كسی نزدیک سلمان شد -رضی الله عنه- پارهٴنان جوین و نمک پیش آورد، گفت: «اگر سعتر [مرزه] بودی با این نمک به بودی»، سلمان چیزی نداشت، مطهره بسعتر گرو كرد، چون نان بخورد گفت: «الحمدلله الذی قنعنا بما رزقنا [سپاس خدایی را كه بدانچه روزی ما كرده ما را شكیبا ساخت]»، سلمان گفت: «اگر ترا قناعت بودی مطهرهٴمن بگرو نبودی»؛ اما جایی كه داند كه دشوار نبود، و آنكس شاد شود، روا بود كه ازو در خواهد؛ شافعی –رحمة الله علیه- ببغداد در خانهٔ زعفران بودی، و هر روز زعفرانی نسخت الوان طعام بطباخه دادی، یک روز شافعی بخط خویش لونی طعام درافزود، چون زعفرانی آن خط در دست كنیزک بدید شاد شد و بشكرانه كنیزک را آزاد كرد.

 ادب چهارم- آنكه خداوند خانه ایشانرا گوید كه: چه خواهید و چه آرزو كنید چون در دل راضی بود بدانچه ایشان حكم كنند- كه آنچه آرزوی ایشان بود، ثواب دران بیشتر بود؛ و رسول -علیه الصلاة والسلام- میگوید: «هر كه بارزوی برادری مسلمان قیام كند، او را هزار هزار حسنه بنویسند و هزار هزار سیئه از وی بسترند، و هزار هزار درجه ویرا بردارند، و از سه بهشت ویرا نصیب كنند فردوس و عدن و خلد»، اما پرسیدن كه چیزی آورم یا نه؟ آن مكروهست و مذموم؛ بلكه آنچه باشد بیاورد، و اگر نخورد باز برگیرد.