مكتوب سی و نهم (۳۹)

بشیخ ابوالمظفر و محمد شاه در عزا و محافظت طریق شیخ خود.

الله تعالی برادران طریقت را ازین واقعه هائله صبر جمیل و اجر جزیل كرامت كناد وجود اهل الله رحمت است هم در حالت حیوة و هم بعد ممات فیوض و بركات كه در حیوة شان مفاد و مستفاد است بعد ممات شان نیز امیدوار آن باید بود و باید دانست كه این فیوض و بركات تا زمانی فائض است كه در طریقه شیخ احداثی واقع نشده است و چون امور محدثه در طریقه پیدا شد كه در حیوة شیخ نبود راه فیض مسدود گشت در رنگ بدعتی كه دردین پیدا شود و انوار سنت بسبب آن قلت پذیرد پس بر یارانِ آنجائی ناگزیر است كه محافظت طریقه شیخ خود نیك نمایند و احداثی دران نكنند و نوع زندگانی نمایند كه در یك دیگر فانی باشند و حلقه ذكر را بر سنن سابق بر پا دارند و اوقات را معمور دارند و در كسب خیرات مبادرت نمایند و در اتیان طاعات مسابقت كنند (سَابِقُوا اِلی مَغْفِرة ٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّة ٍ ...* الحدید:۲۱) و خدمت فرزندان ایشان را سعادت خود شناسندو ارضای ایشان را بر وجه مشروع امر عظیم دانند و این فقیر را بدعای ایمان یاد نمایند انشاء الله تعالی در ماه ذی الحجه از اینجا بسفر حجاز انتقال واقع میشود والباقی عند التلاقی انشاء الله الباقی والسلام اولاً و آخراً.