در آداب زندگانی كردن با زنان از اول نكاح تا بآخر - ۵
و اگر در نماز با كار دین تقصیر كند روا بود كه از وی خشم گیرد ماهی و چندانكه باشد، كه رسول -علیه السلام- یكماه از جملهٔ زنان خشم گرفت.
ادب دهم در صحبت كردنست: باید كه روی از قبله بگرداند، و در ابتدا بحدیث و بازی و قــــــُبله [بوسه] و معانقت دل وی خوش كند. رسول گفته است -علیه السلام-: «مرد نباید كه بر زن افتد چون ستور، باید كه در پیش صحبت رسولی باشد»، گفتند: «یا رسول الله آن رسول چیست؟»، گفت: «بوسه دادن» پس چون ابتدا خواهد كرد بگوید: «بسم الله العلی العظیم. الله اكبر، الله اكبر» و اگر قل هو الله احد بر خواند نخست نیكوتر آید و بگوید: «اللهم جنینا الشیطان، و جنب الشیطان مما رزقنا [خدایا شیطانرا از ما دور كن، و شیطانرا از آنچه روزی ما كرده ای دور ساز] « كه در خبرست كه هر كه این بگوید كودكی كه باشد از شیطان ایمن باشد. و در وقت انزال باید كه بدل بیندیشد كه: «الحمد لله الذی خلق من الماء بشراً فجعله نسباً وصهراً [سپاس خدایی را كه از آب آدمی آفرید، پس او را گردانید صاحب نسب و پیوند دامادی]» آنگاه چون انزال صبر كند تا زنرا نیز انزال افتد، كه رسول گفته است -علیه السلام- «سه چیز از عجز مرد باشد: یكی آنكه كسی را بیند كه ویرا دوست دارد و نام وی معلوم نكند، دوم آنكه برادری ویرا كرامت كند آن كرامت رد كند، سوم پیش از آنكه ببوسه و معانقه مشغول شود صحبت كند و آنگاه كه حاجت وی روا شود صبر نكند تا حاجت زن نیز روا شود» و از امیرالمؤمنین علی و معاویه و ابوهریره روایت كرده اند كه صحبت در شب نخستین ماه و شب باز پسین و شب نیمه كراهیت است كه شیاطین درین شبها حاضر آیند بوقت صحبت. و باید كه در حال حیض خویشتن از صحبت نگاه دارد، اما با زن حائض برهنه خفتن روا باشد، و پیش از غسل حیض نیز نشاید؛