توبه و ندامت بر ذنوب - ۲

در تفسیر وسیط می آرد بروایت عكرمه از ابن عباس از معاذ جبل رضی الله عنهم كه سؤال كرد از رسول علیه السلام كه یا رسول الله صلی الله علیه وسلم توبه نصوح كدام ست فرمود آنكه توبه كند توبه كننده پس بازنگردد بگناه همچنانكه بازنگردد شیر به پستان عسی ربكم ان یكفر عنكم سیاتكم ویدخلكم جنات تجری من تحتها الانهار یعنی چون شما توبه نصوح كنید خداوند و پروردگار شما از شما درگذارد و مكفر گرداند بدیهای شما را و درآرد شما را به بوستانهای بهشت كه میرود از زیر درختان آن و كوشكهای آن جویهای آب و شیر و خمر بهشتی و عسل مصفی پس در توبه وعده است از خداوند تعالی بغفران سیات و درآوردن بجنات و این معنی موجود موعودست و از كرم حق بدیع و مستحیل نیست و رحمت حق سبقت گرفته است بر غضر وی چنانكه فرمود سبقت رحمتی علی غضبی كفر صد ساله و هزار ساله را بیک كلمه توحید و بیزار شدن از دین باطل می آمرزد گناه مؤمن از كفر كافر بدتر نیست اگر بیک پشیمانی گناه همه عمر او را بیامرزد از كرم وی هیچ عجیب و غریب نباشد جهد كن تا توبه ات نصوح باشد شعر

گر توبه نصوح باشد # زان توبه ترا فتوح باشد #

در صحیح مسلم می آرد بروایت ابن عمر رضی الله عنه كه گفت از رسول علیه السلام شنودم كه فرمود یا ایها الناس توبوا الی ربكم فانی اتوب الی الله فی كل یوم ماته مرة یعنی ای مردمان بازگردید بپروردگار خود و ازانچه نباید و نشاید توبه آرید بدرستیكه من توبه میكنم و بخداوند بازمیگردم در هر روزی صد بار یعنی من با وجود آنكه صاحب رسالتم و از كل معاصی معصومم در هر روزی صد بار توبه میكنم از خوف آنكه مبادا از من سهوی در وجود آمده باشد یا آید كه حضرت عزت را نشاید