اعتقاد اهل سنت - ۵
قومی در آخر الزمان پدید آیند كه ایشان بعبادت كردن معروف باشند و بلباس أهل صلاح بیرون آیند و ایشان بمنزلت منافقان باشند هر آنگاه كه خدای عز وجل بدیشان نگرد بخشم نگرد.
(حدیث شریف)
اعتقاد اهل سنت - ۵
۲. (مجتهدان در مذهب) اند. اینها، علمایی مانند امام ابویوسف و محمد (رحمة الله علیهم اجمعین) می باشند كه با پیروی از قواعدی كه رئیس مذهب تاسیس كرده است، از چهار دلیل احكام بیرون می آورند.
۳. علمایی كه در مسئله ها مجتهد می باشند. اینها، با وجود اینكه برای مسئله هاییكه رئیس مذهب خبر نداده است، نظر به اصول و قواعد مذهب، احكام بیرون می آورند، ولی لازم و شرط می باشد كه مطابق به امام، احكام بیرون بیاورند. طحطاوی (۲۳۸-۳۲۱ در مصر می باشد)، خصاف احمد بن عمر (۲۶۱ در بغداد)، عبدالله بن حسین كرخی (۳۴۰)، شمس الائمه حلوانی (۴۵۶ در بخارا)، شمس الائمه سرخسی (۴۸۳)، فخر الاسلام علی بن محمد پزدوی (۴۰۰-۴۸۲ در سمرقند)، قاضیخان بن منصور فرغانی (۵۹۲) و مانند اینها "رحمة الله تعالی علیهم اجمعین".
۴. اصحاب تخریج، اینها در درجه اجتهاد نیستند. علمایی می باشند كه یک حكم كوتاه، پوشیده و مبهم را كه آنرا مجتهدان استخراج كرده اند، توضیح میدهند. احمد بن علی بن ابی بكر رازی از این علما می باشد. به نام جسّاس مشهور می باشد. در سال ۳۷۰ ه.ق. وفات یافته است.
۵. ارباب ترجیح، از بین چند روایت كه از مجتهدان آمده است، یكی را ترجیح می كنند. علمایی است مانند ابوالحسن قدوری (۳۶۲-۴۲۸ در بغداد می باشد)، صاحب (هدایه) برهان الدین علی مرغنانی (در سال ۵۹۳ ه.ق. [۱۱۹۸م.]، در قتل عام بخارا، سرباز چنگیر شهید نمود).