چنانكه حق سبحانه وتعالیٰ در كتاب عزیز خود می فرماید (الَّذِینَ آمَنُوا وَكَانُوا یَتَّقُونَ) آنكسانی كه بما ایمان آوردند و هر چه نه كار ما بود و نه رضای ما بود ازان پرهیز كردند و با ما گردیدند یعنی توبه كردند (لَهُمُ الْبُشْرَی فی الْحَیَوةِ الدُّنْیَا وَفی الاخِرَةِ لا تَبْدِیلَ لِكلِمَاتِ اللَّهِ ذَلِک هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ۞ یونس:۶۴) اكنون با سر سخن آییم كه شرط توبه چیست و تائب را چون باید زیست و زندگانی چون باید كرد تا مقام توبه درست آید و بدین مقامها برسد كه گفته آمده است و آن بگویها بیاید انشاء الله تعالی.

شیخ الاسلام قبلة الابدال قطب العالم حجة الحق علیٰ الخلق مقبول و مقتدای جهان ابونصر احمد بن ابی الحسن النامقی الجامی قدس الله روحه العزیز می فرماید كه هیچ كاری نیست كه آنرا ابتدا و انتها نیست و هرگز ابتدای آن كار با منتهای آن راست نباشد و مناسبت ندارد همچنانكه ازان رسول صلی الله علیه وسلم هیچ كار ازان فراتر نخواهد بود و ابتدای آن با انتهای آن هیچ مناسبت نداشت مهتر صلوات الله علیه نخست از جبرائیل می ترسید و می گفت نمی دانم این چیست مرا رنجه می دارد دیو است یا فرشته یا خود جنون است كه بر من غالب گشته راه فرا كار خود نمی داشت و چون بدانست كه چیست طاقت دیدار جبرائیل نمی داشت هر گاه كه جبریل علیه السلام بیامدی گفت [دَثِّرُونی زَمّلُونی] تا چنان شد كه از مقام جبریل را فراتر كشید جبریل گفت یا محمد اگر ازینجا كه هستم یک قدم فراتر نهم درحال بسوزم و رسول صلی الله علیه وسلم رسید آنجا كه رسید و دید آنچه دید و شنید آنچه شنید و طاقت آن همه داشت زمانی از دست مشركان می گریخت و بكوه و غار می شد و می ترسید از شر ایشان