در وصایای امام اعظم رحمة الله علیه مر اصحاب خود را - ۱

نقل ست كه چون امام اعظم رحمة الله علیه بیمار شد بیماری آخر اصحاب خود را گفت: ای یاران و برادران من بدانید كه مذهب اهل سنت و جماعت بر دوازده نوع ست یعنی مذهب اهل سنت و جماعت حق بر دوازده خصال ست هر كس برین خصال اثـنی عشر استفامت نماید از بدعت دور باشد پس بر شما باد كه این خصال را نگاهدارید تا در آئید در شفاعت رسول علیه السلام اول آنكه ایمان اقرار بزبان و تصدیق بدل است و معرفت بدل و اقرار تنها ایمان نیست كه اگر اقرار تنها ایمان بودی منافقان نیز مؤمن بودی و اگر معرفت تنها ایمان بودی جهودان و ترسایان مؤمن بودی و ایمان تصور زیادت و نقصان ندارد مگر آنكه زیادت ایمان بنقصان كفرست و زیادت كفر بنقصان ایمان چگونه روا بود كه شخصی واحد مؤمن و كافر باشد در حال واحد و در ایمان شک روا نیست اولئك هم المؤمنون حقا اولئك هم الكافرون حقا و عامهٔ امت محمد صلی الله علیه وسلم از اهل توحید مؤمن و عاصی بسبب عصیان كافر نیست و ایمان غیر عمل ست و عمل غیر ایمان بدلیل آنكه عمل در بعضی اوقات از بنده برگرفته میشود چون نماز و روزه از حایض و از نفسا و زكوة از فقیر و ایمان برگرفته نمیشود و نشاید كه گویند بر فقیر ایمان نیست و حایض و نفسا روزه را قضا كنند و نتوان گفت كه ایمان را قضا كنند و تقدیر نیكی و بدی از خداوند ست كه اگر تقدیر بدی از غیر خداوند داند مشرک شود دویم آنكه اعمال سه قسم ست فریضه و فضیلت و معصیت اما فریضه بامر خداوندست و بمشیت و بمحبت و برضا و بقضا و بقدر و تخلیق و تحكم و بعلم و بتوفیق و به نبشتن اوست در لوح محفوظ اما فضیلت بامر خداوند نیست و لیكن بمشیت و بمحبت و برضا و بقضا و بقدر و بعلم و بتوفیق و به تخلیق و به نبشتن اوست در لوح محفوظ