فضیلت طعام خوردن با دوستان و برادران دین

بدانكه میزبانی كردن دوستی را بطعامی، از بسیاری صدقه فاضلترست، كه در خبر است كه بر سه چیز حساب نكنند: بنده را آنچه بسحور خورد، و آنچه بدان افطار كند و آنچه با دوستان خورد. و جعفر بن محمد گوید: «چون با برادران بر خوان نشینی، شتاب مگیر تا مدتی دراز بكشد، كه آن مقدار از جملهٔ عمر حساب نباشد». و حسن بصری گوید كه: «هر چه بنده بر خویشتن و مادر و پدر نفقه كند، آنرا حساب بود، مگر طعامی كه پیش دوستان برد». و بعضی از بزرگان عادت داشتی كه چون برادرانرا خوان نهادی طعام بسیار بر خوان نهادی و گفتی: «در خبرست كه هر كه از طعامی خورد كه از دوستان مانده بود، در آن حساب نكنند، و ما میخواهیم كه از آن خوریم پس از این كه از پیش شما برگرفته باشند».

و امیرالمؤمنین علی -رضی الله عنه- میگوید كه: «یک صاع طعام پیش برادران نهم دوستر دارم از آنكه بندهٴ آزاد بكنم». و در خبرست كه: «حق تعالی گوید در قیامت: یا بن آدم! در دنیا گرسنه شدم مرا طعامی ندادی، گوید: الهی چگونه گرسنه شدی و تو خداوند همه عالمی؟ گوید: برادر تو گرسنه بود، اگر ورا طعام دادی مرا داده بودی». و رسول -علیه السلام- گفت: «هر كه برادر مسلمان را طعام و شراب دهد تا سیر شود، ایزد تعالی ورا از آتش دور گرداند بهفت خندق، میان هر خندقی پانصد ساله راه»، و گفت: «خیركم من اطعم الطعام - بهترین شما آنست كه طعام بیشتر دهد».