در مسایل متفرقه از باب عبادات و حكمت - ۳
در كتاب مصایب و تعاذی می آرد بروایت انس رضی الله عنه كه رسول علیه السلام بقومی بگذشت كه می خندیدند یعنی بقهقهه و مزاح میكردند فرمود اكثر واذكر هادم اللذات بسیار گردانید یاد ویران كننده لذتها را یعنی اگر شما مرگ را بسیار یاد كنید این چنین غافل وار نخندید در ذخیره الفتاوی می آرد كه كلام مباح از سخن دنیا در مسجد جایزست و اگر چه ترک آن اولٰی است باین كه مشغول شوند به ذكر خداوند و جایز است خواب كردن و خوردن و آشامیدن در مسجد باعتكاف و بدون اعتكاف و روایت این ست الكلام المباح من حدیث الدنیا یجوز فی المسجد وان كان الاولٰی تركها بان یشتغل بذكر الله تعالٰی ویجوز النوم والا كل والشرب فی المسجد بدون الاعتكاف وكذا معه در قنیه میگوید قعد قدر التشهد فی القعدة الاخیرة نایما فلما انبته سلم یجزیه در خلاصه میگوید ولو قراء وركع وسجد فی صلوٰته وهو نایم تفسد صلوٰته ولو نان فی ركوعه او سجوده جازت صلوٰته ولا یعیدهما فان سجد وهو نائم اعادها ولو قعد قدر التشهد وهو نائم ثم ضحك قهقهة جازت صلوٰته علم ان قعدة النائم معتبرة كذا ذكر فی نوادر الصلوٰة السرخی در كافی می آرد كه در ركوع یاد آورد كه سوره ترک كرده ركوع را براندازد از برای قراءت سوره با وجود آنكه ضم سوره واجب ست و ركوع فرض لیكن هر گاه كه رفض فرض كند از برائ اقامت فرض بر اكمل وجوه نیكو آید در قنیه در دو موضع میگوید كه اگر ركوع را اعاده نكند نماز وی تباه شود در تلخیص جامع میگوید اگر امام سوره را ترک كرد یا فاتحه را و در ركوع یاد كند صحیح آنست كه باز آید از ركوع و سوره یا فاتحه كه فراموش كرده برخواند در جلابی آورده كه اگر از ركوع باز نگردد و ركوع را ترجیح نهد میسزد الٰهی همه را حضور طاعت كرامت فرمای.