پس عبدالرحمن بن عوف را طلب كرد تا وی چه گوید، وی گفت: كه من از رسول- صلوات الله علیه- شنیدم كه: چون بشنوید كه جایی وباست آنجا مروید، و چون آنجا باشید هم آنجا مقام كنید و بمگریزید، پس عمر شكر كرد كه رأی وی موافق خبر بود، و صحابه برین اتفاق كردند، اما نهی از بیرون آمدن آنست كه چون تن درستان بیرون آیند بیماران ضایع مانند و هلاک شوند، و آنگاه چون هوا در باطن اثر كرد بیرون آمدن سود ندارد. و در بعضی از اخبارست كه گریختن ازین هم چنانست كه كسی از مصاف گاه بگریزد، و این بآنست كه دلهای بیماران تنگ شود و كس نبود كه ایشان را طعام و شراب دهد و بیقین هلاک شوند، و خلاص آنكس كه بگریزد در شک باشد.

 و در (نصاب الاخیار) [مولف (نصاب الاخیار) علی بن عثمان اوشی توفی سنة ۵۷۵ ه. [۱۱۷۹ م.]] گفته كه سه زنرا یک صف گیرند اما ظاهر روایت آنست كه تا چهار یا زیادت نشود یک صف نگیرند پس اگر امام نیّت امامت زنان كرده باشد و بعد از صف مردان صفّ زنان بایستد هر چند صف كه بعد از صف زنان باشد نماز همه تباه شود بوجه استحسان امّا بوجه قیاس نماز همان یک صف كه در پس صف زنان باشد بیش تباه نشود و در (نصاب الفقه) آورده كه سه زن در حكم یک صف نباشد كه اگر بعد از صف مردان سه زن بایستند و در پس صف ایشان یک صف مردان بایستند نماز این سه مرد كه در برابر آن سه زن از پس پشت درست نباشد و تباه شود