سخن آخـــــــــر - ۱

خلاصه كلام، (دین) عبارت از احكامی است كه، از طرف الله تعالیٰ جل جلاله برای آموختن چیزهاییكه خداوند متعال از آن راضی می باشد و عباداتیكه انجام دادن آنها لازم و ضروری است و نائل شدن به سعادت دنیوی و اخروی به پیغمبران خبر داده شده است. به خیال ها و اوهامیكه، انسانها با عقل نقصانشان به زبان می آورند، (دین) گفته نمیشود. عقل برای درک اوامر و نواهی دین و تابع شدن به آنها به كار می آید. عقل، اسرار اوامر و نواهی را، حقیقت ها و سبب های آنرا نمی تواند درک نماید. نمی تواند درباره آن اظهار فكر نموده نظرش را بیان كند. این حكمت ها با فهمانیدن الله تعالیٰ به پیغمبران و با وقوع الهام و تجلی به قلوب اولیاء، درک كرده میشود. این نیز تنها از طرف الله تعالیٰ احسان میگردد.

اكنون بخاطر كسب رضای الله تعالیٰ و نائل شدن به سعادت در دنیا و آخرت، مسلمان شدن لازم است. به كسی كه مسلمان نیست (كافر) گفته میشود. برای (مسلمان شدن)، به پیغمبر بودن محمد علیه السلام، (ایمان آوردن) [باور كردن] و (عبادت كردن) لازم است. (عبادت)، عبارت از تابع ساختن همه كارها و سخن های خویش به دین محمد علیه السلام است. عبادتها را بدون اندیشیدن هیچ منفعتی، تنها برای اینكه امر خداوند متعال است باید انجام داد. (احكام اسلامیه) به معنی (احكام) [اوامر و نواهی] ایست كه در قرآن كریم و احادیث شریف بیان گردیده است و از كتابهای فقه یعنی كتاب های علوم ضروریات دینی آموخته میشود. آموختن احكام اسلامیه یعنی آموختن احكامیكه اوامر و نواهی را احتوا می كند، به مردان و زنان (فرض عین) میباشد. اینها داروهائیست كه انسانها را از امراض روحی و بدنی محافظه مینماید.