در بیان سنتهای نماز - ۳

سنت ششم در قیام بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم گفتن است و در (فتاوئ حجه) آورده كه نزدیک ابویوسف در اوّل هر ركعتی پیش از فاتحة الكتاب بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم باید گفت و فتوی برین است و این روایت در (منظومه) است و هم در (كنز) آورده كه بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم باتفاق از قرآنست خاص بهیچ سوره نیست از برای آنست كه بر سر سورها می نویسند و میخوانند تا سوره ها از یكدیگر جدا شوند و این نزدیک علمای ماست رحمهم الله امّا نزدیک شافعی یک آیتست از فاتحه و از اوّل هر سوره و در (صلوٰة مسعودی) آورده كه بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم یک آیت تمام است جنب و حایض و نفاس دار را نشاید خواندن و این نزدیک شافعی است اما نزدیک علمای ما رحمهم الله یک آیت از آنجا است كه (إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم) و آیت تمام است نشاید كه این را جنب و حایض و نفاس دار را كه بخوانند و بنیّت قرآن خواندن روا نباشد اما در اوّل كار برای تبرّک خواندن روا بود و در (صلوٰة مسعودی) آورده كه بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم نوزده حرف است و زبانیه دوزخ بقول خدای تعالی نوزده اند هر كه بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم بر زبان راند خدای تعالی او را از زبانیه نگاه دارد و رسول صلی الله علیه وسلم فرمود كه هر كرا در نامه اعمال برآید كه هفتصد بار گفته باشد بِسْمِ اللَّه ِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیم خدای تعالی او را از آتش آزاد گرداند و در (تفسیر نجم الدین نسفی) [مولف (تیسیر تفسیر نسفی) نجم الدین عمر نسفی توفی سنة ۵۳۷ ه. [۱۱۴۲ م.]] آورده است كه هر خیر و بركتی كه خدای تعالی در توریة و انجیل و زبور نهاده است آن همه را در سوره فاتحه نهاده است