الٰهی نه محتاج جایی و نه آرزومند مكان، جای تو پیداست در میان جان. جان جانی یا در میان جانی، جان زنده بچیزیست كه تو آنی.

الٰهی چون با تو ام از جمله تاجدارانم تاجم بر سر و چون بی تو ام از جمله خاكسارانم خاكم بر سر، نعمت بی شكر غرور این جهانیست و بلای بی صبر عذاب جاودانیست طاعت بی اخلاص ضایع كردن نه زندگانیست، صحبت خلق درد است دوای او تنهایی، نه ما را با خلق صحبت و نه از حق جدایی. رویی كه در حق نگرد كی گرد گیرد عزتی كه او دهد كی نقصان پذیرد. اگر دست عارف بحور عین رسد طهارت معرفت او شكسته شود و اگر درویشی غیر او مهر چه خواهد در اجابت برو بسته شود، بروزگاری رسیدم كه از آن می ترسیدم، در آدمی آویختم كه ازو میگریختم. (التَّعْظِيمُ لأَمْرِ اللَّهِ) یعنی سرا فرشته بنه بسجود و (الشَّفَقَةُ عَلَىٰ خَلْقِ اللَّهِ) یعنی زر انباشته بده بجود

(ع)     هر كه این هر دو ندارد عدمش به زوجود

الٰهی همه او كند در كردن داد كند دانی چه می ارزد بنگر كه چه می ورزی، كار نه روزه و نماز دارد كار شكستگی و نیاز دارد. دوست خواست قدرت بنماید عالم آفرید خواست كه خود را نماید آدم آفرید، خرقه و ژنده با دل پراكنده جل دیبا بود بسگ افكنده.

مردان خدا زخاكدان دگرند

مرغان هوا زآشیان دگرند

منگر تو ازین چشم بدیشان كایشان

فارغ زدو كون و در مكان دگرند