در حقوق مشایخ و علما و نگاه داشتن ادب با ایشان - ۲

 و سالک باید كه پنج كار كه هیچ رونده را ازان چاره نیست پیش گیرد یعنی كم خوردن و كم خفتن و از صحبت خلق حذر كردن و كلمهٔ لا اله الا الله دایم گفتن و با این معنی مخالفت هوا و شهوت و محاربت با شیطان مردانه میان در بندد و همه حركات و سكنات خود بمیزان شرع برسنجد پس بر در دل نشیند و تیغ حسام لا اله الا الله در قبضهٔ رجولیت گیرد و هر خاطر كه نه حق باشد از در دل باز گرداند و باندرون دل راه ندهد تا دارالملک دل سلطان دل توحید را مسلم شود و قبلهٔ دل یكتا كند و از تفرقه و خاطرهای پراگنده خود را باز رهاند و این وقتی تواند كرد كه حق سبحانه و تعالی در علم قدیم خویش و در سبق فضل خویشتن ویرا سعادت نهاده باشد هر آئینه توفیق را رفیق وی گرداند و جهد را مركب وی كند و هدایت را دلیل وی سازد تا از هدایت معرفت پیدا آید و از معرفت علم پیدا آید و از علم قول شهادت پیدا آید و از قول شهادت محبت پیدا آید و از محبت عمل پیدا آید و از عمل تقوی پیدا آید و از تقوی تفویض پیدا آید و از تفویض تسلیم پیدا آید و از تسلیم زهد پیدا آید و از زهد قناعت پیدا آید و از قناعت حیات طیبه پیدا آید و از حیات طیبه شكر پیدا آید و از شكر احسان پیدا آید و از احسان نور شوق پیدا آید و از نور شوق نار محبت پیدا آید و از نار محبت پیدا آید و از نار محبت سوز دل پیدا آید و از سوز دل بیخوابی و عشق پیدا آید و از بیخوابی و عشق نقصان تن پیدا آید و از نقصان تن قرب پیدا آید و از قرب وقت پیدا آید و از وقت وجد پیدا آید و از وجد فرح پیدا آید و از فرح رضا پیدا آید و از رضا بقا پیدا آید و از بقا مشاهده پیدا آید و از مشاهده عجز پیدا آید و از عجز حیرت پیدا آید و از حیرت فراتر راه نیست الا هم حیرت