و انس گوید كه: زینب دختر مصطفی- صلوات الله علیه- فرمان یافت، ویرا در گور نهاد و روی وی زرد شد عظیم، چون بیرون آمد و رنگ وی باز جای شد، گفتم: یا رسول الله این چه حال بود؟ گفت: از افشردن گور و عذاب آن یاد كردم، مرا خبر دادند كه بر وی آسان بكردند، و باز این فشاردنی بیفشارد گور ویرا كه بانگ وی همه جهان بشنیدند. رسول- صلوات الله علیه- گفت: «عذاب كافر در گور آن بود كه نود و نه اژدها بر وی گمارند، دانی كه اژدها چه بود؟ نود و نه مار بود كه هر یكی نه سر دارد، ویرا می گزند و می لیسند و در وی می دمند تا روز قیامت». و رسول- صلوات الله علیه- گفت: «گور اول منزل آخرتست، اگر آسان بود آنچه از پس آن بود آسان تر، و اگر دشخوار بود آنچه از پس وی صعب تر و دشخوارتر».

بدانكه هر چه خدای تعالی آفریده است در حق آدمی چهار قسم است: یكی آنست كه هم اندرین جهان سودمندست و هم در آنجهان، چون علم و خلق نیكو، و درین جهان نعمت بحقیقت اینست، دوم آنكه در هر دو جهان زیانكارست چون نادانی و خوی بد، و بلا بحقیقت اینست، سیم آنكه درین جهان با راحت است و درانجهان با رنج، چون بسیاری نعمت دنیا و تمتع بدان، و این نعمت است نزدیک ابلهان و بلاست نزدیک عارفان، و مثل این چون گرسنه است كه انگبین یابد كه زهر در وی بود: اگر ابله بود و نداند كه در وی زهرست نعمت شمارد، و اگر عاقل بود بلا شمرد، چهارم آنكه درین جهان با رنج بود و دران جهان بار راحت، چون ریاضت و مخالفت شهوت، و این نعمت است نزدیک عارفان، چون داروء تلخ نزدیک بیمار عاقل، و این بلاست نزدیک ابلهان.