در بیان سنتهای نماز - ۱

فصل بیست و سوم در بیان سنتهای نماز بدانكه سنتهای نماز بیست و هشت است هفت در قیام و هفت در ركوع و هفت در سجود و هفت در قعده و این روایت در (خزانه) [مولف (خزانه اكمل) یوسف جرجانی توفی سنة ۵۲۲ ه. [۱۱۲۸ م.]] و (متفق) و (منظومه) و (مختصر) قدوری و (كنز الدقایق) است امّا آن هفت سنّت كه در قیام است برآوردن هر دو دست است در تكبیر اوّل این باشد كه نیست هیچ خدایی و گفتن الله اكبر این باشد مگر الله كه خدای است و كبریا و بزرگی و بزرگواری خاصه اوست و عظمت و رحمت و مهربانی جز او هیچكس را شایسته پرستیدن نیست پس چون دست راست بردارد نیّت كند كه دنیا را ترک كردم و چون دست چپ بردارد نیت كند كه عقبی را ترک كردم و روی به بنده گئ خداوند خود آوردم خالص امّا نزدیک ابویوسف می باید كه دست برآوردن و تكبیر گفتن هر دو برابر باشد و نزدیک امام اعظم و امام محمد اوّل دست برآرند بعد ازان تكبیر گویند و اگر پرسند كه بنماز بسنّت درآیند یا بفریضه درست آنست كه هم بسنّت درآیند و هم بفریضه اما بسنت برآوردن دستهاست و بفریضه تكبیر اوّل گفتن و سنّت دوم دست راست را بر بالای دست چپ زیر ناف نزدیک محمد سنّت نماز است و نزد ابوحنیفه و ابویوسف سنّت قیام است و هر قیامی كه در وی ذكری و دعایی سنّت است دست راست بر بالای دست چپ نهادن سنت است چون دعای قنوت خواندن و نماز جنازه گزاردن امّا در تكبیرات نماز عید در وقتی كه سر از ركوع بردارد درین هر دو دست راست بر بالای دست چپ نهادن نباید اما بعضی گفته اند كه پشت دست راست گیرد و بعضی گفته اند كه ساق دست گیرد اما بیشتر برانند كه بند سر دست گیرد